13 Kasım 1945

sevgilim, senin mekânın olan ve nereye sürülsem, hangi hapiste yatsam sırtımda, torbamın içinde götürdüğüm ve evlât acısı gibi yüreğimde, senin hayalin gibi gözlerimde taşıdığım şehir…

13 Aralık 1945

Sevgilim, değişti mevsim çekişen gelişmelerden sonra bir sıçramakla. Ve karın altında mağrur, hamarat sürüp gidiyor hayat…

Ruhum ne ondan önce vardı, ne ondan ayrı bir sırrın kemâlidir, ruhum onun, o dışımdaki âlemin bende akseden hayâlidir. Ve aslından en uzak ve aslına en yakın hayâl bana ışığı vuran yârimin cemâlidir… (Nazım Hikmet Rubaileri)

Sevgilimin hayâli dile geldi aynanın üzerinde: “- O yok, ben varım,” – dedi bana günün birinde. Vurdum, düştü parçalandı ayna, kayboldu hayâl ve lâkin çok şükür sevgilim duruyor yerli yerinde… (Nazım Hikmet Rubaileri)

Aramızda sadece bir derece farkı var, işte böyle kanaryam, sen kanatları olan, düşünemeyen kuşsun, ben elleri olan, düşünebilen adam… (Nazım Hikmet Rubaileri)

Ben, bir insan, ben, Türk şairi komünist Nâzım Hikmet ben, tepeden tırnağa iman, tepeden tırnağa kavga, hasret ve ümitten ibâret ben… (Nazım Hikmet Rubaileri)

Ben Senden Önce Ölmek İsterim…
“Sonra, sende ölünce kavanozuma gelirsin.
Ve orada beraber yaşarız.
külümün içinde külün
ta ki bir savruk gelin
yahut vefasız bir torun
bizi ordan atana kadar…

Ama
biz
o zamana kadar
o kadar karışacağız ki birbirimize
atıldığımız çöplükte bile
zerrelerimiz
yan yana düşecek.

Toprağa beraber dalacağız.
Ve bir gün yabani bir çiçek
bu toprak parçasından nemlenip filizlenirse
sapında muhakkak iki çiçek açacak :
biri sen
biri de ben.”
Nazım Hikmet

Bir kitap:

çok eski günlerde beraber okuyup

satırlarının altını beraber çizdiğimiz

bir kavga kitabı.

Kapadım dolabı.

Onun dolaba bakan gözlerini kapadım.

Artık satılacak bir yürek, kiralık bir kafa bile yok.

Roy Dranat, hoşçakal, mesele yok.

YORGAN GİTTİ, KAVGA BİTTİ.

Her gün gördüğünüz, dokunduğunuz, öptüğünüz birini sevmek çok basit. Kolaysa hiçbir çıkarınız olmadan öylece uzaktan sevmeyi denesenize.

Kaldı işte.
Çayımız bardakta,
Çocukluğumuz sokaklarda,
Mutluluğumuz kursağımız
Sevdiklerimiz uzaklarda...

Nazım Hikmet