Sensiz bir gün daha akşam oldu. İçim el vermiyor. Biz buna “gün” demeyelim.

Kızdığında, küstüğünde bile seni düşünen bir sevenin olması ne güzeldir.

Öyle bir ‘yâr’ sev ki evladım; elinde su tasıyla, iftarı bekleyen oruçlu gibi beklesin seni…

Sende gördüğümü görecekler diye ödüm kopuyor. Özdemir Asaf

Sen benim şarkımsın, herkesin dili dönmez.

Gel beraber alalım nefesimizi sevdiğim, sensiz boğazımdan geçmiyor.

Sen benim bakışına hasret kaldığım sesine özlemle bağlandığımsın. Özlemim, hasretim, bakmaya doyamadığımsın. Bahtıma doğanımsın. Olmazsa olmazımsın. Nefretim, öfkem, kinim, sevincim, umudum, düşüm, rüyam, hayalim ama en çok ağlatan, en çok kanatansın… Sen tarifi imkânsızımsın.

Sen benim ilk şiirim, ilk kavgam, sen benim 17 yaşımsın.

Seni sen olduğun için değil, seni bende bulduğum için seviyorum.

Dostun değilim, buyur ettiysem aksinin bana yakışmayacağını bildiğim içindi.