Uçmakta, konmadan, kıyısız bir denizde rûh;
Benzer mi böyle bir kuşa Tufan içinde Nuh?
Üstünde gök, sürekli bulutlarla, yüklüdür;
Altında gür deniz ki ezelden köpüklüdür.
Çalkantısında dalgası bilmez nedir sayı;
Milyonca dalga sürmede milyonca dalgayı;
Hiç durmayan gürültüsü bir türküdür, geniş,
Milyonca haykırış dolu, milyonca sesleniş.
Yıldızlar ülkesinde açıldıkça yükseğe,
Başlar hayâl edindiği âlem görünmeğe.
Bir rûhu besliyen hava yalnız yukardadır.
Hulyâyı dâima uçuran duygulardadır.
Yalnız bu katta mümkün olur dâimi uçuş.
Her hamlesiyle, rûh, o çelikten kanatlı kuş,
Ufkunda bir dakika görünmeksizin kara,
Hür gökte, hür denizde uçar, hür ufuklara.

Ben seninleyken sevdanın resmini çizmeyi öğrendim. Varlığın anlam kattı sessiz, sakin ve sensiz günlerime...
Baharda yeşiller başka bir güzel, gecelerde yıldızlar bir başka parlaktı; senli düşlerimle...
Artık her cümlem seninle başlıyor, seninle bitiyor... Her müjdemin ilk harfi sen oldun...
Hiçbir şey ulaşılmaz değildi, çünkü sen vardın ve yanımdaydın...
Hiçbir güç yıkamazdı beni! O kadar bendeydin, benliğimdeydin ...
Dalıp gitmelerim yokluğundan ...Sebepsiz gülüşlerim de; senli zamanlardan.... Bir alışkanlık oldun bende vazgeçilmeyen...
Şimdi yoksun! Ama gelişine dakikalar kaldı. Nasıl heyecan doluyum bilemessin. Her gelişinde, ilk karşılaştığımız anki heyecanı yaşıyorum...
Meğer bu dünya sensizken ne kadar anlamsızmış!
Şimdilerde anlıyorum...

“Kim bilir kaç kişi ayrı yataklarda birbirine sarılarak uyuyordur.”

Üzgünüm ama hiç kimse seni anlatan sayfalarca yazılar yazmayacak.

Her defasında kalbimizin kırılmasına izin verdiğimiz için duygusuzlaştık.