Sevmiş kadın.

Sol'u olmaya hazırmış sevdiği adamın.

"Sağ ol" demekle yetinmiş adam sadece.

O an hayata küsmüş kadın.

Sağ ölmüş kadın...

Türkçe de hal ekleri vardır.

'Seni seviyorum' belirtme hali
'Sende yaşıyorum' bulunma hali,
'Sana ölüyorum' yönelme hali,
'Senden gidemiyorum' ayrılma hali,
Bunca 'sen' içinde;
'Ben' ise yalın hali.

Ve işte bu yüzden ;
Türkçe de halden anlamıyor.

Bence sen canına susamışsın.

Bana çıkarken önce sağıma bakıyorsun.

Soldan gelenlerden hiç haberin yok.

Ben, sen, biz, siz, onlar;

Türkçe'de kişi zamirlerini bildirirler.

Boşuna sormayın!

"O" gelmeyecek.

Hani bilirsin.

Ya çay koyarım,

Ya gönül.

Çayı seversen,
bir demlik var;

Beni seversen,
bir ömür...

Ben seni kavuşmak için değil, kavuşmayı özlemek için sevdim
Öyle bir imza attın ki sol yanıma,
Gizli gizli dolaşıyorsun bedenimin her yanında...
Öyle bir yazıldım ki alnına, taşıyorsun gitsen de dünyanın öbür ucuna...
Buydu istediğim, hayatıma anlam katanım
Ben sensiz, sen bensiz hep yarım kalacak bir yanımız...
İçimdeki melankolik kadını besledim yokluğunla...
Bir kırmızı kadehin içinde boğuldum yalnızlığımla..
Adaklar adamadım kavuşmaların uğruna..
Çünkü sen kadar sensizliği de istedim ben
aşkın tadına doyasıya varabilmek adına..
Özlemek istedim seni,
Gecelerce uykusuz kalan bir kadının
Gözünü kapatıp rüyalara teslim olmasını istemesi gibi..
Havai fişekler patlamalıydı gözlerimde seni yeniden gördüğümde...

Kavuşmanın lezzetini sağlayan özlem değil miydi?
Özlenmeyen bir yürekte aşk barınabilir mi?

Görgü tanığım yok ki
bu gönül yarasını senin açtığına inandırayım
şu kalabalığa...
Bu yüzden hudut dışı ederler beni aşktan
Fiyakamda bozulmuş
sen en iyisi kimseye sezdirmeden
Damlayıver açık yaralarımın üzerine...
hem niyetliyim ben sana
seni öpmeden uyanmayacağım aşktan

Bir bardak çayım kalmış
Ne sen kalmışsın ceplerimde nede metelik
Ensenlenmişim gözlerinden mutluluğu çalarken
uğursuz böceğim, konamıyorum hiç bir parmağa
papatyalar yollarını değiştiriyor ilk umut girişimimde
Taksim meydanında assalar beni
ruhunda gömülse seni bekleyişlerim
okuyarak eşşek olmuşum
babamın dilinde adamlık türküleri
benim dudağımın kenarında sen kalmışsın

Ne yapanı unutuyorum ne yapılanı unutabiliyorum. İçimde bir sızı bir türlü geçiremiyorum. O kadar çok isterdim ki unutabilmeyi, “kuş gibi” hafif olmak “unutabilmekten” geçiyor belli ki.Üstündeki ağırlık gece yatmadan yenen yemeklerden ya da fazla kilolardan değil, hayır ben inanmıyorum.

O “unutulamayanlar” tonlarca ağırlık yapıyor biliyorum.“Keşke” demeyi çok sevmiyorum ama “keşke” unutmak diye bir şey satılsaydı tüm servetimi yatırıp alırdım yemin ediyorum.Ne kimseyle konuşmak istiyorum ne hatır sormak… Ne hatırımı sorsunlar ne de kucaklaşmak… Öyle bir başıma yalnız kalmak…

Yalnızlık iyidir. Kendine kalırsın. Kimseyi mutlu etmek için kendini parçalamazsın. İyi kötü, düşe kalka yol alırsın, hem kendinin de kusuruna bakmazsın…”