Sevdamın damarı sızmış Nil’in kollarına
Sarmış dallarımı çok uzaklara taşıyor sular
Bir kadın kumlara saklamış yorgun ruhunu
Güneşli bir gün akıyor terli avuçlarımdan.

Hüzünlü bir göğü sırtladım içli yüreğime
İçten içe tutuşan bir zamanı tüketiyorum
Direkleri çürümüş yaşlı gemiler gibiyim
Aşkın alevinde titrek göğsümü ısıtıyorum.

Ruhunun büklüm duvarlarına as şiirlerimi
Gönlünün duru göletlerine çevir sözlerimi
Haylaz bulutlar gibi yağarım bir gün ülkene
Çözeriz hazin bekleyişlerin şifresini birlikte.

İstersen sök at içinden arsız elem çiçeklerimi
Ek suskun ruhumun ovalarına menekşelerini
Ay ismini örtsün, unutayım ömür öpüşlerini
Gecenin çıkmazlarında bulamadıkça ben seni.

Yorgun omuzlarımda sabahladı yine keder
Yürürken saatlerin koridorlarında geceler
Aşkın aksine sarıldım yar, uykularda dünler
Çamurla sıvadım yüreğimi, bitti mevsimler

Anısı biz olalım bu sokakların
öpüşmediğimiz tek saçak altı
hiç bir otobüs durağı kalmasın
Biz yürüyelim kent güzelleşsin
gürültüsüz sözcükler bulalım
yeni sevinçlere benzeyen

Biz gelince bir yağmur başlar
yüzün çizilir buğulanan camlara
bir uzun karartma biter
akasyalar köpürür birdenbire
ve her avluda adınla anılan
çiçekler sulanır akşamüstleri

Bir arkadaş evine uğrarız yolüstü
bir fincan kahve içeriz, ısıtır bizi
başını sessizce omzuma koyarsın
gülüreyhan olur soluğun
Biz kalırız kuşlar dönüp gelir
her balkonda bir menekşe sesi

Belki yeniden güzelleştiririz
adları değiştirilen parkları
perdeleri hiç açılmayan evlerde
ışıklar yanar çocuk sesleri duyulur
tanıdık sevinçlerle dolar yeniden
kendi sesini kemiren alanlar

Anısı biz olalım bu sokakların
ve hiç durmadan yağmur yağsın
Biz gürültüsüz sözcükler bulalım
sarmaşıklar fısıldaşsın yine
Gidersek birlikte gideriz
yeni sevinçler buluruz hüzne benzeyen

Ahmet Telli

Günaydın Kalbim,

(Nesi aydın ki günün,yokken sen yanımda,neyse…
Adet yerini bulsun,dedik bir kere işte…)

Sensizliğin saatlerinde
Öyle bunalıyorum ki
Kalbimin atışları zayıflıyor
Yaşama hevesim buhar oluyor
Sanki her şey duruyor
Duruyor dünya!
Sen olmayısınca…

***

(Günü aydın olabiliyor demek bensiz,oysa nasıl da karanlık benim ki...
Boş ver sakın mahvetme her şeyi,bozma tut kendini...)

Günaydın Nefesim,
Sevdiğini bilmek beni
Bir de özlediğini hani
O kadar yetiyor ki
Ben olsam da
Çok uzağında
İçime çektiğim nefesimsin
Her solukta
Hayır, hayır!
Karamsarlık yok ama
Her günün sabahı
Hızlanmalı kalbinin atışı
Ben varım ya canım
Seni soluyorum ya tertemiz
Yetmez mi heyecanı aşkımın…

***

(Var mısın hani nerdesin aşkım,o zaman ben böyle şiirler mi yazarım...
Şimdi olacaktın yanımda,tadacaktık aşkı doyasıya...)

Sensizlik zor be gülüm
Her gün hasretle büyürüm
Ben nasıl için için kanıyorsam
Sen de aynısın bilirim
Ama yine de
Anlatmak, paylaşmak
İstedim işte
Şikâyetçi değilim
Mutluyum sen varsın
Ve yüreğimde aşkın…

***

(Benim için sanki kolay da,olmak istemez miyim yanında...
Sımsıcak kanatları arasında,paylaşmak her şeyi hiç susmadan konuşmak onunla...)

Peki ya benim için
Kolay mı dersin
Nefessiz kalmak
Seni sensiz yaşamak
Ne kadar zor
Yokluğuna alışmak
Her zaman anlatacaklarına muhtacım
Ama karamsarlığa da düşme sakın
Yalnızlık yüreğini yakmasın
Küstürmesin yüreğini
Acıtmasın sakın
Bak yine şiir gibi yazmışız
İlmek ilmek mısra dokumuşuz
Haberimiz yok be gülüm
Biz hakikaten şair olmuşuz

***

(Hakketen ya nasıl da şiir gibi olmuş,biz galiba Leyla ile Mecnunuz...
Ne oldu bana Allahım,bu rüyadan ne olur uyanmayısayım...)

İstemem şairliği
Ya da başka bir şeyi
Yeter bana senin olmak
Kalbimde
Senin aşkını taşımak
Yeter be gülüm
Âşığın olmak…
Ateş yanıyor işte yürekte
Diniyor ancak
Maşukla konuşurken
Olmayısınca harlanıyor
Harlandıkça yakıyor
Büküyor boynunu adamın
Değil ki elde
Yürek akmış bir kere
Hele apansız çekip gittiğinde
Saatler karışıyor
Issız gecelere
Karanlık sarıyor çaresizce

***

(Nasıl kıyarım sana,nasıl giderim uzaklara...
Sen benim nefesim, ben senin kalbinken,kopamam ki ben senden...)

Senden hiç gitmedim ki
Hep seninleyim düşüncelerimde
Sen hep benimlesin hayalimde
Gidemem ki ben senden
Sen oldum bir kere
Soluklarımı çokça alıp veriyorum şimdi
Sensizliğinde
Yetmeyebilir çünkü
Çok çok zor
Sensizliğin her dakikası
Biliyor musun
Hasretin her geçen gün
Koymayısa başladı…

***

( Ah bir bile bilse keşke,sevdiceğim canımın içinde...
Ah bir inansa keşke,Onu böylesine sevdiğime...)

Canımsın canım
Ne olacak halimiz bizim
Sen Son Leyla’sı
Ahir zamanın
Son Mecnun’u ben mi
Olacağım?
Aslında
Olmak istemem efsane
Tek isteğim sadece
Huzuru yakalamak senle
Mutluluğu içmek,
Dolu dolu kadehlerce
Sonsuz aşkı yaşamak gözlerinde
Tükenmeden her gün çoğalarak
Sonsuzlukta bile el ele…

***

(Sonsuz aşklar var mı ki acaba,hele olmak Mecnun’la Leyla...
Uçarım sevinçten öyle bir şey olsa,ama olmaz ki asla...)

Bilmem…
Belki düşler de
Gerçek olur çıkar hayalden
Sen beter benden
Ben de daha beter senden...
Olsak keşke
Sonsuzlukta el ele senle ben
Efsane değil ama
Hani nasıl desem
Kendi ahir zamanımın
Son mecnunu olmanı
İsterim yürekten
Ve senin Leyla’n olmayısa da
Hayır diyemem…
Sanırım yine aynı şeyi dedik
Ama sen beni hayallerinde seviyorsun
Belki tanıdıkça bıkacaksın
Neyse endişe yoktu
Senden bazen şüphe duyuyorsam
Aşkımın gerçek oluşundan
Bunu unutma aşkım…

***

(Ah inanmayısacak asla,şüphe duyuyor bana,ne yapsam acaba...
İçim nasıl yanıyor O inanmadıkça...)

Sen gerçek olursan ancak,
Sana aşkımda o zaman
Sahici ve gerçek olacak...
Söylesene sahi,sen hayal misin en baştan
Yok yok sen de aşkımda gerçek,
Söyle kalbim benim
Yüreğin, ben ne yaparsam
Aşkıma inanacak
Ben şiirlerini, mısralarını değil
Karakaşını, kara gözünü değil
Sadece seni seviyorum bil

Unutma…
Sen olduğun için
Seviyorum seni yalnızca

***

(Canımsın canım benim,gerçek olacağına nasıl da inanmak ister yüreğim...
Ama bittiğinde bir gün,yıkılmamak için,hemen inanmak istemeyişim...)

Sen benim iyilik meleğim misin?
Hani hep bana
Beni gözünde büyütüyorsun derdin
Ya aşkım
Beni gözünde büyüten
Sensin sanırım
Offf canım
Duygularım öyle yoğun ki
Kalmadı,
Hiç yer yok yüreğimde
Seni öyle çok seviyorum ki…
Doldurdum tamamen
Tıka basa senle

***

( Onu seviyorum hem de çok,diyebilsem bir kez,belki inanacak...
Demeliyim tam zamanı şimdi,öyle bir demeliyim ki,yer gök inlemeli...)

Güzel senin
Her şeyin
Geçtiğin sokaklar, soluduğun hava
Hatta yaşadığın şehir
Benim için anlam yüklü
Her hareketin
Seninle her yer, her şey güzelleşiyor
Dokunmayısa kıyamadığım seyirlik yârim
Seni çok seviyorum
Ve özlüyorum
Ne olur kendine iyi bak

***

( Seviyor gerçekten beni,nasıl da yürekten söyledi,yüreğimin ta içi eridi...
Ben hep duymak istiyorum bu cümleyi...)

Ben de seni çok seviyorum
İyi bakacağım kendime
Söz veriyorum
Kalbinim ya hani senin
Sen de benim nefesim
Sağlıklı olursa bedenim
Aşkımız da
Her güne daha emin adım atacak
Sonumuz ölüm olsa da
Aşkımız sonsuz olacak…
Sonsuuuuuuuz

Anne seni neden tanımadım
Küçükken neden gittin
Seni sokaklarda aradım
Nerelere gittin kiminlesin
Sevgin buydu zaten
Beni 5 yaşına kadar büyüttün
Çekip gitmek istedin
Ölmek istiyorum derken
Elimde hiç fotoğrafın yok
Badem fotoğraf bıraksan
Sen gittiğin gideli etrafında cehennem gibi binlerce insan şiddet uygulayarak büyüdük alıştığım bugün ben kanser olduğumu öğrenince ne yapacağımı şaşırdım kaldım
Baba ben babasızlık ben ağlamam tek kalarak güçlendim kalemim ve dostum oldu sayfalarca dertlestigimiz muhabbet kuşu oldu herşeyimi kaybettim elimde ne varsa
Neden beni görmedin?
Git durma sevgin buysa
Vazgeçtik herkesten
Kanaya kanaya iyileşir bazı yaralar, aşk gibi, ihanet gibi, yalnızlık gibi, geç olur, güç olur ama olur.
Sahi senin işlerin vardı ??

Bu yalnızlığa nasıl dayandım bilmiyorum
Oysa sen gideli çok uzun zaman olmuştu
Evimde yalnızlığımla birlikte yavaş ve usulca
Ben seni arıyorum SEN NERDESİN

Güneş doğduğu vakit tepelerin ardından
Sonsuz bir boşluktur gördüğüm tek şey
Yalnızlığını hisseder yüreğim ister istemez
Gözlerim arar gözlerini SEN NERDESİN

Birazcık şefkate muhtaç kaldığım zaman
Üşür bedenim ve sızlar yüreğim yokluğundan
O an arar ellerim ellerini gözlerimsiz
Ellerim arıyor ellerini SEN NERDESİN

Güneş batıp da yerine ay doğduğunda
Üşür bedenim yatağında yalnızlığından
Üstelik biraz da olsa korkarım karanlıktan
Bedenim arıyor bedenini SEN NERDESİN

SEN NERDESİN eyy asi ruhlu sevgilim
Söylede bileyim artık SEN NERDESİN
Biliyorum haince bırakıp gitmezsin beni
Ama yoksun işte yanımda söylesene
SEN NERDESİN...

senin için vapurlara binecektim,
senin için yakacaktım ROMA'yı BAKÜ'yü VİYANA'yı
sana uçurumların en asil yanını,
fırtınanın en vahşi sevgisini,
yıldızların en korkulu gecelerini anlatacaktım..
bütün şiirlerimin hikayelerini yakacaktım,
cennetinden kovulmayacaktım
sana kalemimle şiirler değil kanımla son öykümü yazacaktım..
sevgim için ve eksik sevgim için
sevdiğim ve sevilmediğim için
BAĞIŞLA BENİ...

Bütün denizlerin aynı limana çıkması neden?
Neden gökyüzünün bu sınırsız karamsarlığı?
Yitirecek neyimiz var ki umutlarımızdan başka?
Ve batacak başka bir gemimiz mi kaldı?

Dev bir ağaç yapraklarını döküyor içimizde
Nereye baksak her haliyle o çıldırtan sonbahar
Kaç yüz org birden çalınıyor, duyuyor musun?
Hani o birlikte söylediğimiz şarkılar?

Ne oldu o düşlere? Nerde o iyimserlik
Biz seninle şatolar kurmadık mı bir zaman
Şimdi biz o değiliz sanki, hiç o olmamışız,
Sanki bir şey var incinen dağılan bozulan.

Şu martının kanatları neden kırık biliyor musun?
Bu adamı dört duvar içine kim koydu sensiz?
Eğil bir kuyuya seslen, yankılanan benim hep
Benim içimde can verdi o gök o deniz!

Sonunda tek başımayım, bak böyle bıçaklanmış!
Biliyorum bir ölü var, ama ne? Ama kim?
Soğuk, merhametsiz kollarıyla sarmış her yerimi
Bir kanser tümörü gibi büyüyor çaresizliğim.

Ve gözlerin aklıma gelir
Ve sözlerin
Gidişin gitmiyor gözümün önünden
Ve izleri derin

İlk değilsin bu senin bildiğin
Ve yine biliyorsun sen en son sevdiğim

Şimdi uzaklardasın
Ben çamlar arasında bir hastane odasında
Ciğerimde bir ince hastalık
İçimde kapanmak bilmeyen bir yara
Ve elimde sanki inadına bir sigara
Biliyorum dönmeyeceksin
Hatta arkana bile bakmaksızın
Gün gelir belki bir yuva kurarsın
Oğlun olursa benim adımı koyar mısın?

Gittin
Dağ gibi sevdamı devirip ardında
Gittin
Allahaısmarladık bile demedin
Sazlar çalınır Çamlıca'nın bahçelerinde
O şarkıyı bir daha hiç söyleyemedim
Şimdi elimde bir bardak çay
Ve dudağımda buruk tebessüm
Kendi kendimi üzmemeye söz verdim
Ve ben seni hayatımın bir musalla taşının
en yakın yerinde sevdim

Zamansız gözlerini ufka dikişin var ya
Beni benden edişin
Hesap vermeden
Sormadan
Söylemeden sevişin
Buğulu gözlerinde
Bakışların beni bırakır gider ya
Sadece
Sadece sen yokken kendime gelişim
Umulmadık bir yerinde hayatın
Ciğerlerini söküp atarcasına
Kalbindekileri haykıracakmış gibi
Karşımda duruşun
Ve bir kelime bile etmeden
Çekip gidişin
Ve susuşun var ya...

Şakağıma dayanmış bir namlunun
Tetiğini çekmeyişin
Oluk oluk cana hayat veren kanı
Şahdamarda kesişin
Ve beni benden edişin
En yaşanacak vaktinde
yaşanmamışlıkların
Çekip gidişin
Ve aşktan ölürken dahi
Sevmiyorum deyişin
Ve günahsız gidişin
Beni günaha sokar ya...

Bilinmeyene yürümek garipti
Hayat belki de
Bilinmeyene yürümekten ibaretti
Bir sonraki
Atılıp atılamayacağı
bilinmeyen bir adımın
Götürüp götüremeyeceği
bilinmeyen bir yolun
Sonundaki bilinmeyenlerden
oluşuyordu herşey
Ve hiçbirşeyi önceden bilmek
mümkün değildi
Aslında yürütülmekti
sonunu bilmeden yürümek
cesur atılmalıydı adımlar
korkuyla umut arasında
Güneş açar
ya da yağmur yağardı.
Deprem ne zaman nereyi yıkar
belli olmazdı
En iyisi hazırlıklı olmaktı herşeye
Umudu ve korkuyu elden bırakmadan...
Kimin ne zaman, nerede, ne kadar olacağı
belli olmadan.
Önemli olan
bir yerlerde olduğumuz sürece
oranın hakkını vermek
ve geride birşeyler bırakmaktı.
Bir iş, bir eser ya da bir iyilik,
Belki de kıyamet
son iyilik yapıldıktan sonra kopacaktı.