Beddualarımı onda bırakır, sevaplarımı yüreğimde saklarım. Masum bir günahsa yaşadığım, gururumdan susarım.

Madem ki hatrı yok bunca senenin, namı namert olsun geri dönenin.

Hayat bir uykudur, ölünce uyanır insan. Sen erken davran ölmeden uyan.

Düşmana inat bir gün daha yaşayacaksın.

Kirpiklerini sayacak kadar deliydi bu yürek sana. Beni unut, bunu unutma...

Ne vakit
sen bana “gel” desen
elim ayağım birbirine dolaşır
okuluna geç kalan öğrencinin telaşı yerleşir yüzüme…

Üç dilek hakkım olsa;
Gelmeni,
Kalmanı,
Ve hiç gitmemeni dilerdim…

Gider mi insan durduğu yerde Sevdiğinden?

Gider!

Kaç sevgi cümlesi, kaç rüzgar uçuşturur eteğini, kırık saçlarını savurur da dik durmaz mı yine de kalbi olduğu yerde. Acı gülümsemesini savurmaz mı topluluğa..?

Konuşursun anlamaz, susarsın hiç anlamaz! Duymaz ki ruhundan gelen; “sevilmeye ihtiyacım var Sen tarafından, Beni sev. Öp kırılmış kalbimi, ruhumu ben yoruldum Sen gel..

Beni düşürmeyen rüzgarla haber yolladım Sana duy şimdi; Benden miras kalsın Sana köle kalbim, rüzgâr ektin fırtına biçeceksin!

''Bu dünyanın daha fazla başarılı insana ihtiyacı yok.
Aksine bu dünyanın acilen ve her türden barışçı,
iyileştirici,
onarıcı,
öykücü ve sevgi dolu insanlara ihtiyacı var…''
Dalai Lama

Yollar vardır kestirme diye seçtiğimiz. Yollar vardır geçip gitmek istediğimiz. Ve yollar vardır birilerinin gelmesini özlemle beklediğimiz.