Kalkıp gidemediğiniz yerlere dalıp gidersiniz.

Nefret ettiğim şeyleri yapmak zorundaymışım gibi hissediyorum.Mutsuzum ama herkese yorgunum diyorum.Şuan dünya üzerinde önemsediğim hiçkimse yok.

Şehri yakacak kadar tövbe biriktirmişim sonra içecek kadar çay bir de sigara.Sonra ben durdum sen benim durduğum yerden indin.

Kafamı dağıtmak istiyorum,bir tabancayla da olabilir.

Biz kimsenin Vera'sı Milena'sı Tomris'i veya Lavinia'sı olamadık.Biz bu çağın hiç sevilmeyen kadınlarıyız.

Sağa sola neşe saçarken,neşter yutmuşçasına parçalanacaksınız.Hiçbir zaman göğüs kafesinizi darmadağın eden şeyleri başkalarına anlatamayacaksınız.

Fazla gencim ve seni gereğinden fazla sevdim.

Gerçek şu ki havaalanları düğün salonlarından daha samimi sarılmalar görmüştür ve hastane duvarları da cami duvarlarından daha fazla inanan.

5 yıl sonraki ben'e
mektup

Eğer hayattaysan;
Umarım sevdiğin adamla uyanıyorsundur.


Ve eğer öldüysen;
Umarım hala sevdiğinden çiçekler alıyorsundur.

(Kitaptan alıntıdır.)

Hepinizden fazla hata yaptık,
Çünkü
Hepinizden daha cesur olmak zorundaydık.
Korksak bile karanlıktan,
Işıklarmızı yakmaya yetmedi boyumuz.
O tuhaf ürpertiyi hiç unutmasak da,
Alıştık.
Hepinizden daha hızlı koşabilirdik. ..
Ayağımız takıldığında,
Kaldıracak bir el bulabilseydik.