Sevdiği olmadan yaşayamıyor insan

Yaşıyor da.. eksik yaşıyor

Boşlukta, anlamsızca yaşıyor

En ağır acı olmasa da

Kolay değildir elbette aşk acısı

Alışılmıştan vazgeçiyor insan

Huzurundan, mutluluğundan uzaklaşıyor

“Nerdesin sen, niye açılmıyor bu telefon!” diye hesap sorabiliyorken

Zaman geçiyor “Nasılsın” mesajını bile atamıyorsun

Ağladığın zaman başını o’nun boynuna gömerken

Zaman geçiyor ağladığın zaman sadece sigara yakabiliyorsun

Mutlulukla diğer buluşma için yeni hayaller, yeni anılar planlarken

Zaman geçiyor o anıları hatırladıkça ağlıyorsun

Beraber gittiğiniz mekana girmekte çok zordur

Beraber oturduğunuz o masaya anlamsızca bakarsınız

Bir yandan anılarınızı hatırladıkça mutlu olursunuz

Diğer yandan bir daha olmayacağı için üzülürsünüz

O masada kavga bile etmiş olsanız

“Keşke burda olsa da, kavga edebilsek. Yeter ki yanımda olsun.”

Düşüncesi ister, istemez geçiyor sevenin aklından

Nefesini boynunuzda hissedebilecek kadar yakınken

Hiçbir haber alamayacak kadar uzaklaşmak kolay değil elbette

Bu aşklarda kim suçludur bilinmez ama

Bilinen tek bir gerçek var; Kim daha çok severse, o kaybeder.

Kendini avutmak yerine gerçeklere odaklan. Daha kolay alışırsın.

Kar gibi örttüm üstünü, içinde tüm çiçekler’

Bu yürek ilk defa bugün kırılmıyor.

Sen hep böyle kal’
Böyle kal sakın hiç kirlenme

Bir türkü tutturmuşum’
Ağlamaklı hasrete

Herkes bir şeyler biriktirir.
Kimi cebinde
Kimi dilinde
Kimi yüreğinde.

Birine inanmak. Ve inandığın gibi olmaması. Bu bir hayal kırıklığıdır.

ilk zamanlar biraz zor gelecek, ama diğer günler alışacaksın.