Sana çok uzak coğrafyalardan sesleniyorum,
Karasal bir iklimin kendini bilmez rüzgârlarına fısıldayıp
Kış olmaya yüz tutmuş bir Sonbahar akşamından...

En sert iklimler, ayrılıklara aittir, pek kimse bilmez.
İçime doğru işleyene ayaz diyor onlar
Öyleyse gözlerin neydi gecelerde beni titreten.
Geceler çok yalnızdı.
Ben değildim.
Şarabım vardı, sigaram vardı, şarkılarım vardı.
Birkaç tane de ortak yıldızımız gökyüzünde...
Kış gelince, kaçardı yıldızlarımız bulutlara sarınıp
Gitmelere sarınıp kaçtın...
Kış'ın mı geldi sevgilim?

Ben şimdi ikimizin de ağladı bir şarkıyla
Alkolü bahane ederek hıçkırıklarıma
Sana çok güzel bir şiir yazmak isterdim ama
Benim şairliğim yetmez sana seni anlatmaya.
Rüzgârdan önce davranıp, sen dolsana çatlaklarıma...

Ben şimdi, bir dost meclisinde dile gelen muhabbetler arasında
Kimselere çaktırmadan sana kaçarken ıslak gözlerimle
Minicik kalbimde kocaman sevginle
Avcumda minik bir Rovelver
Başına ateş ediyorum bütün yeni filizlenen umutların...
Ben var ya ben...
Ben seni çok seviyorum be kadın...


//Dedde.

Adını özlem koydun bu sonsuz sevginin,
Özlemin tek sığınağı oldu bu acı dolu yüreğin,
Bu bitmeyen özlem kaçınılmazlığıydı sensizliğin,
Bitmez bu özlem sevgili, bitmeyecek bensizliğin...

Ayrıldık ve her geçen gün büyüdü bu özlem,
Her iç çekişte bir gözyaşı, her göz yaşında bir sitem,
Bitmedi bu hasret, ne yapsam nereye gitsem,
Özlemin gösterdi, kime baksam hep sen...

Yıllarım seni beklemekle geçti umutla,
Gelişin seni vazgeçilmez kıldı bir anda,
Sensizliğin içimi, yüreğimi yaktığı anlarda,
Özlemin hep vardı, bırakıp gittiğin zamanlarda...

Adı hep özlem kalacak bu karşılıksız sevginin,
Özlemek tek çaresi olacak sensizliğin,
Bitmez bu tutku, bitmeyecek bensizliğin,
Yaşadıkça vazgeçilmez olacak ismin,

Kaçınılmaz olacak özlemin,
Özlemim...

Ben aglamadımki
Ben ağlamadım ki arkandan giderken
Yüregim ağladı sensiz geçecek olan günlere
Çocukluğumu alıp gittin baba
Bir yarım sensiz bir yarım yarınsız
Ben ağlamadımki baba
Sen giderken
Mahsun kalan çocukluğum ağladı
Şimdi geride kalan sensizliklerde
Bir çığlık gibi bölen gecelerimi
Sen giderken ağlamayan
Bir ben deki ben ağlıyor.

Bul beni!
Uzaklarda değilim bak yanında,
Attığında elini tehlike anında
Can simidi misali.
Kırılgan umutlarını umuduma katmaktan geri durma.
Bak ışığa şavkırken, karanlığın üstünden.
Yenilmeden hayatın kahırlı sitemlerine
Geç kalan yaşın daha geride kalsın yüreğinden.
Sıcak gülüşünün çizgisi yanağındayken
Yaşamın hüznüne katık etmişsen sevdaları,
Adı aşk mı kavga mı yaşamın anlamı
Sevda yolunda dizeler yazmışsan sayfalar dolusu
İntizarınla öfken tüketmişse yüreğini
Varsa tutacağın uzatsan da elini kırık kollarla
Bağrına bastığında inleyecekse yüreğindeki kelebekler
Tınısı belleklerde kalan sazın tellerini
Burkmuşsa incinmeler
Sevdadan yana daha dur diyorsa içindeki aşık
Hadi hadi hadi diyorsa, bazen gelip giden
Yüzündeki tebessümün, duygunun kızarmışlığı.
Bir kez daha sona başlangıç yapmaksa aşk
Beni bul, bul beni.
Adres belli.
Yerim yüreğin.
Yerin yüreğim.

Olmayacak duaya amin deme sus yeter,
Yakarıp durma, dökme, boşuna secdeye ter,
Beni senden alırlar, bu ölümden de beter,

Beyhude heveslenme dileme beni Hakk’tan,
Bizim kaderlerimiz ayrı yazılmış çoktan…

Bu aşk öyle büyük ki vursa kalbime sekte,
Yine de vazgeçemem beraber gülmesek de,
Biz yürekten dileyip, çok candan istesek de;

Nasip olmaz aş yemek, ikimiz bir tabaktan,
Bizim kaderlerimiz ayrı yazılmış çoktan…

Bizde bu talih varken gece, gündüzü boğar,
Yar demeye kalkışsak, yaz gününde kar yağar,
Yani gönlün boş yere atîden umut sağar,

Onan mı var be sevdam aşkın attığı oktan?
Bizim kaderlerimiz ayrı yazılmış çoktan…

Sustuğuma bakıp da sanma sevmem sen kadar,
Sensiz zâlim dünyada yaşamak neye yarar?!
Lâkin inkâr edilmez, çok acı gerçekler var,

Umut etme ne olur yıkılırsın hiç yoktan,
Bizim kaderlerimiz ayrı yazılmış çoktan…

Biz birlikte ağlayıp birlikte gülemeyiz,
Bir yastıkta kocayıp yan yana ölemeyiz,
Gerçi kader, ne yazdı yarına bilemeyiz,

Olmasa da farkımız tencereyle kapaktan,
Üzgünüm kaderimiz ayrı yazılmış çoktan…

Sen bu kalbi taniyormusun?
Sadece sana carptigini, sensizken parcalandigini ve hasretine dayanamayip kan agladigini biliyormusun? Hissedebiliyormusun sana olan duygularini, ilk ve son askini, senin icin kopan firtinalarini?
Bu kalp seninle carpiyor...
Sen bu kalbi taniyormusun?
Ne yaptin sen bana? Neden?
Senin yüzünden hic tanimadigim birine asik oldum, ona bütün hayatimi adadim, onun icin agladim, onunla güldüm, bazi geceler hasretine dayanamayip öldüm dirildim ben, hemde o hic tanimadigim biri icin.
Degermi sence bütün bunlara?
Bir gün pisman olup “lanet olsun” diyecekmiyim bu duygularima?
Yoksa ömrüm boyu mutlu kalip, iyiki asik olmusum´mu diyecegim bu hic tanimadigima?
Sevinecekmiyim onun icin bunlari yasadigima?
Cevab SEN ver bütün bunlara!
Ben kendimi anliyamiyorum dogrusu, hic tanimadigim birine nasil asik oldum ben?
Neyine kandim, o tatli gülüsüne, masum bakislarina yoksa samimiyetine mi?

Nasil bu kadar kolay benim yasama sebebim oldun sen?

Bu kadar kolaymi bu degerli canin birine böyle baglanmasi, onsuz kendini yarim hissetmesi?
Ben kendimi anliyamiyorum dogrusu!
Evet bu güne kadar hic bi zaman pisman olmadim, hep cok sansli hissettim kendimi seni tanidigim icin!

Cünkü sen herkezden farklisin!!!

Ben senin iyi niyetine, anlayisina ve dürüstlügüne baglandim...
Bu özelliklerini sakin kaybetme, cünkü sadece bunlar seni digerilerinden ayiriyor.

Iste bu benim kalbim, simdi tanidinmi??

Gidiyorsun sevgili,bir hoşça kalla baş başa bırakıp beni.
Mektubum gidişine.
Kollarına tak,hayallerimin en güzelini.Ve bırak ki sevdiğim,düşlerinin olduğu yere gitsin.
Gözlerine mıhlanan gözlerim öylece ‘elveda’der,senin ‘Hoşçakal’ının efendisine,ayrılığa…

Bendeki varlığını inkar etmek olur gittiğini düşünmek.
Güller tomurcuklanmış yanaklarına inat.Baharın güneşi bir başka geliyor üzerime.Bir başka besteleniyor kuşların dilinde veda şarkıları…

Kulaklarımda yalnız,bakışlarının ayak sesleri.
El pençe feryat ederim sensizliğin önünde.
Ahlarımı rüzgarın avuçlarına bırakırken,dizlerine kapanırım sana duyuramazlığın.
Aç kapıları sevdiğim,rüzgarın getirdiği misafiri ağırla…

‘Yollara selama durmak yakışır,gideceğini haber alınca…
Güzel söz kar etmiyor,gönül öksüz kalınca…Gidişin gönlümün öksüzlüğü…’


Gittiğin yerlerden,mutlu olduğun haberini getiren güvencinleredir yem niyetine attığım mutsuzluğum…Ve mutluluğa açlığımdandır,yenildiyse umutsuzluğum…

Git Sevdiğim ! Beni yine yalnızlığımla bırak.Aslında gitme ! Yeni bir ayrılıkla daha tanıştırma beni.Gidişin yollarda olsun Yüreğimde değil…

Bıraktığın yerde,dönüşün için olur bekleyişim.
Gidişinle boynu bükülen çiçeklere bırakırım gözyaşlarımı.
Bak,yine ayrılığa yöneldi kalemimin bakışları…

Oysa dedim ya sevdiğim,senden ayrı olan yalnızca bedenim,ben değilim..

‘Önceleri her şey basit bir veda idi…Şimdi ellerine değdi ‘elveda’ oldu…
Görüyorsun ya…Seni bulduktan sonra kelimelerin manalarını da bulmayı öğrendim…’


Dönüşünde silmek için saklıyorum,gidişinle bıraktığın izleri…Ve gönlümdeki sevda durağında bekliyorum seni…

Hoşçakallar senin olsun…

Hoşçakallar senin olsun…

Hoşçakallar senin olsun…

Gel artık Sevgili...