Yine bir gece ve yine baş başayım kendimle, işte yine seni bulup kaybettiğim yerdeyim..İnsanın bir şeylere karar vermesi ne kadar zor; ya seni içime gömmeli ya da artık içimden söküp atmalıyım. Ama her ne olursa olsun susmalıyım. Hangisi daha zor, hangisi daha acı? Gerçekten gitmeli miydin, yoksa kalıp yanımda savaşmalı mı?... Bir yol arıyorum kendime, bulduğum tüm yollarsa sana çıkıyor.Kapanmalı artık gözlerim. Sonsuz bir karanlıkta tek başıma yürümeye devam etmeliyim... Yürümeliyim ardıma bile bakmadan, yürümeliyim parçalayarak değerleri ve sevgileri, yok ederek yaşadığım tüm zamanları...
Nasıl da acımasız zaman?! Nasıl da yüceltmiştim seni gözümde. Tutup kendiellerimle koymuştum en yükseğe, sonra keyifle izlemiştim yüceliğini. Ama yine ben bitirmeliyim. Tutup kollarından indirmeliyim olduğun yerden. Ya da seni ölene kadar yaşatmalıyım içimde... Ne kadar zor bir karar..Bir yanım: “Bir daha kimse, hiç kimse onun kadar çok sevilmeyecek”, derken, bir yanım sakin, sessiz...Zaman geçiyor, acım dinmiyor. Kapanmıyor yaralarım.. Tükenirken ben, aklımda bir tek sen. Görüyor musun, yine konuşuyorum ama sessizce. Susmayı öğreniyor yüreğim..Ama ben kararımı verdim...Seninle olduğum zamanları düşünmek bile bana mutlulukların en büyüğünü yaşatıyor..Seni Seviyorum ve Ölene Kadar Seveceğim...

Ben seni bir okyanusun derinliginde buldum da sevdim
Parlak bir inciydin benim için
Paha biçilmez bir inci
Ben seni soguk ve yagmurlu bir günde
Seni düsünürken gülüsündeki sicakligin içime dolup da
Beni sardigi bir anda sevdim
Seni sadece selvi boyun,siyah saçlarin yada kara gözlerin
Güzel bir yüzün var diye degil
Fikirlerinle,konusmandaki güzelligin ve benim o kor halde yanan yüregimle sevdim
Ben seni derinden ve hissederek sevdim
Her kalp atisimda vücudumun dört bir kösesine yayildigini
Beni sardigini her nefes alisimda cigerlerime isledigini bilerek sevdim
Seni kis gecelerinin o soguk yataginda birlikte uyuyup beni isittigin
Yaz sicaginda uyuyamayip sikintilarim oldugun
Ve rüyalarimda bulustugumuz gecelerde sevdim
Seni ellerinden tutup kanimin kaynadigi
Kalbimin yerinden firlayacagini hissettigim anlarda
O islak dudaklarinla beni sevdigini söyleyecegin anlari düsünerek sevdim
Ben seni o sensiz anlardaki bos ve degersiz geçen dakikalarda
Kayip zamanlarimizda,seni arayip bulamadigim
Çaresizlik içinde oldugum,içki sofralarini dost bildigim anlarda sevdim
Sen ne kadar uzak olsan da,
Aramizdaki kilometreler nasil çoksa
Bende seni o kadar yogun ve o denli çok sevdim
Seni kalbimde yanan atesin ile
Zihnimde olusan hayallerin o ay parçasi çehrenle
Bana derinden bakan o gözlerindeki isiltiyi görecegim anlari beklerken
Kalbimin yanip tutustugu anlarda
Gelip o bu atesi alevlendirerek
Bana sarilarak beni sevdigini söyleyecegin anlari düsünerek sevdim

Korkuyorum!
Hakkettigin mutlulugu sana verememekten korkuyorum.
Seni beni sevdiginden fazla sevememekten korkuyorum.
Senin sevgine layik olduktan sonra baskalari tarafindan o sevgiyi kaybetmekten korkuyorum.
Seni kazandim derken kaybetmekten korkuyorum.
Aramizdaki maneviyat haricindeki uçurumlardan korkuyorum.
Senin kalbini daha fazla kirmaktan korkuyorum.
O temiz ve masum göz yaslarini daha fazla akitmaktan korkuyorum.

Evet korkuyorum;
seni kaybetmekten, seni daha fazla üzmekten ...
Sana kendimi ifade edememekten korkuyorum.
Yada yanlis anlasilmaktan korkuyorum.
Uçurumun kenarinda yalniz kalmaktan korkuyorum.
Dostluguna doyamadan uluorta yalniz kalmaktan korkuyorum.
Yüregimdeki o ince sizinin bir gün çogalmasindan ve beni sarmasindan korkuyorum.
Sevgi denen güzelliginin bir gün beni terk etmesinden korkuyorum.
Dostlugun ölüp yerine nefretin yesermesinden korkuyorum.

Korkuyorum evet;
seni kaybetmekten ve seni daha fazla üzmekten...
Bir çiçek misali ne ellemeye nede koparmaya kiyamiyorum uzaktan seyrediyorum çünkü;
Seni daha fazla incitmekten korkuyorum.
Ömründe yasadigin mutlulugu huzuru sana yasatamamaktan korkuyorum.
Sana kalbimden fazlasini verememekten korkuyorum.
Sonunda sana gözyasindan baska bir sey birakamamaktan korkuyorum.
Seni sevmekten degil;
dostlugunu suiistimal etmekten,
Seni kaybetmekten ve degerini bilememekten ve Yüce Rabbime hesap verememekten korkuyorum.
Belki de çok fazla korkuyorum ...
ÇÜNKÜ;

BEN ILK DEFA SEVIYORUM...

ATİLLA İLHAN

Bu gece sen geleceksin
Bu gece sen geleceksin! Suskun matemime bir martı gibi... Çekmiyorum perdeleri ve söndürmüyorum ışığı. Ağlamaklı gözlerime bu gece sen geleceksin!
Gelirsen uykusundan yeni uyanmış bir menekşeyle gel. Her bir yanın ıtır kokuyorken gel. Gelirsen, ay rengi sesinle gel; bilsen nasıl özlemişim!... Gelirsen, bendeki "sen"le gel. İçimde kanayan özlemin ve ben, gelmeni bekliyoruz.
Bu gece sen geleceksin! Mutlaka geleceksin. Bana, şakaklarımı sarsan sarı bir beyazla geleceksin. Bana , son yangınlardan bir sevda masalıyla geleceksin. Bana, kahkaha çiçeklerinin sessiz hıçkırıklarıyla geleceksin. Bana, talan olmuş bir bağın yetim gülleriyle geleceksin. Bu gece sen geleceksin. Aşkın en son itirafıyla, öyle mahcup geleceksin.
Gelirsen, bir daha gitmemeyle gel! Gelirsen, hiç işlenmemiş ihanetlerle gel. Gelirsen, savunmasız tek bir yüzle gel. Gelirsen, incitilmeyerek, masum bir aşkla gel. İçimde pusatsız sevdan ve ben, gelmeni bekliyoruz.
Bu gece sen geleceksin! Ipıslak bir şarkıyla geleceksin. Gece rengi gözlerinle geleceksin. Mutlaka geleceksin.

Bana, acı ve ıstırap sonrası vuslatla geleceksin. Bana, kızıl ve turuncunun yüzyıllık ufkuyla geleceksin. Çıplak ayağında bir yığın yolla bu gece sen geleceksin!
Gelirsen, yalnız bir vagonun yolcu düşüyle gel! Gelirsen, kimsesiz peronların, kimseli sevdalarıyla gel. Gelirsen, fırtına yorgunu gemilerin rıhtım sevinciyle gel. Gelirsen, Arnavut kaldırımlarının kalabalık ve cesur yalnızlığıyla gel. İçimde sen ve ben, gelmeni bekliyoruz.
Bu gece sen geleceksin! Çekmedim perdeleri ve söndürmedim ışığı. Ayak seslerin vuracak kalbime ilkin. Şaşıracağım, konuşacağım, susacağım... Belki de bir garip küseceğim; hayır hayır geldiğin yöne doğru delice koşacağım. Bu gece sen geleceksin. Bana seni getireceksin. Mutlaka geleceksin!
Gelirsen, saçlarını taradığın rüzgarla gel! Gelirsen, sızlayıp duran kalbinin "bir hoş" yanıyla gel. Gelirsen, sabrını bilediğin alevden bekleyişlerle gel. Gelirsen, bensizliği döktüğün yılların hesabıyla gel. Gelirsen, intihara sürdüğün sözlerle gel. İçimde sergüzeştin ve ben, gelmeni bekliyoruz.
Bu gece sen geleceksin! İnce ince kanayarak geleceksin. " Ben geldim... Sar yârim" diyeceksin. Çocuk gibi ağlayacaksın. Alnında tozlanmaya yüz tutmuş çizgilerin suskun kalabalığıyla geleceksin. Bana, yarım bırakılmış bir aşkın tamamıyla geleceksin. Bana, yalnız bir savaşçının öyküsüyle geleceksin.
Bana, kekik kokusu ve dumanlı bir dağ posteriyle geleceksin. Bu gece sen geleceksin. Ay batmadan, yıldızlar kaybolmadan, tan ağarmadan ve bendeki en son yüzün de çarmıha gerilmeden... Mutlaka geleceksin!
Gelirsen, kara üzüm ve ekşili nar tadıyla gel! Gelirsen, patlamış volkanların lav seliyle gel. Gelirsen, hüznü, yalnızlığı ve intizarı ağlat öyle gel. Gelirsen, tüm savaşların galip mağrurluğuyla gel. Gelirsen, göğsünde aşkın liyakat nişanıyla gel. Gelirsen, ölümcül bir tutkuyla gel. Gelirsen, bir daha gitmemeyle gel. İçimde yorgunluğun ve ben. Gelmeni bekliyoruz.
Bu gece sen geleceksin! Bana, aşkı ve vuslatı getireceksin. Bir başına ve "ben" le geleceksin. Mutlaka geleceksin!
Gelirsen, ben perdeleri çekmeden ve ışığı söndürmeden gel! Gelirsen, olmazlar kanamaya başlamadan gel. Gelirsen, hemen, şimdi gel sevgili! İçimde aşkın ve ben gelmeni bekliyoruz.
Bu gece sen geleceksin. Mutlaka geleceksin!

Aleyna ALBAYRAK
Mavi Ada Mektupları - Kahraman TAZEOĞLU

Kendi içimde kayboldum.
Yoksa kendimin dışına dağılıp da mı kayboldum?

Ben hangi masala düşsem kalbi kırık bir prensese rastladım.
Neyse ki beyaz atım yoktu benim, isteseydim bile kahraman olamazdım yani. Gülmedim, geçtim... ama aklım hep o çocukça hikayelerde kaldı. Ben bu kadarını söylemekle yetiniyorum, sen bundan fazlasını anla.

Senin sesini ilk duyduğumda,
Kafamın içerisinde ki tüm sesler kesilmişti.

"Ne garip değil mi?
Gideceksin.
Ben adını değiştireceğim, başkası soyadını.."

"Ama sevmiyor,
Göğüs kafesinde saklanan o simsiyah yüreği,
Herkesi her şeyi seviyor da,
Bir beni,
Yalnız beni sevmiyor."

Hissediyorum.
Başka kollarda huzur buluyorsun.
Bunu hissetmek iliklerime kadar acıtıyor.

Bir şeye takınca takıyorum işte ben. Aynı şarkıyı bir hafta dinlediğim oluyor mesela. Ya da birini baştan sevmediysem, ona bir parça dahi samimiyet göstermem mümkün olmuyor... Ve ömrümün son beş yılında en sık kullandığım kelimeyse "kırılmak..." Kızgınlık, yalnızlık, sevgi, aşk, enflasyon, kahvaltı, birliktelik, sahtelik, uzaklık, hıyanet ve daha nice kelimenin içinde beni anlatabilen yegane kelime bu işte.
Çünkü başımdan ayaklarıma kadar tek bir kılıç darbesiyle ikiye bölünmüşüm abi... Niye kılıç? Kime ne! Öyle bir güvensizlik var ki içimde, yeni tanıdığım kim olursa olsun, en az beş adım geriden konuşuyorum sanki... Çünkü göz temasından korkuyorum. Seslerden korkuyorum. Neşeli gibi görünmekten korkuyorum. Görünmekten bile korkuyorum.
...
Sonra, bitimsiz gibi duran bir sıkıntı geliyor. Hiç sebepsiz mi! Kin, öfke, intikam, boşluk, olmazlık... "Nesin lan!" diyorum içimden geçene; bunların hiçbiri değil. Öyle kıpırtısız duruyor bende. Cevapsız mıyım? Değilim elbette... Ben biliyorum; kırıldım lan... Öyle, böyle değil hem de. Deli gibi kırıldım...
...
Ve bunlar yetmezmiş gibi densizin biri gelip, "Niye kalbini kimseye açmıyorsun? diyor bana... Kalbime bakıyorum; "Daha ne kadar açayım seni?" diyorum kendime. Saklanacak neyim kaldı? Fakat cevabımın muhatabı da benim yine... Anlaşılmayacağım çünkü... "Çünkü sen böyle kırılmadın ahmak... Havalı görünmek için büzdüğün dudaklarını ben çoğu zaman yerinden kımıldatamıyorum bile," desem; kırılmanın şahını yaşar.
...
Ama demiyorum. Kırılmanın ne demek olduğunu bildiğim için susuyor ve uzaklaşıyorum ondan. Yani gidebileceğin en uzak nokta olan sessizliğe gidiyorum... Oradan dönmekse yok artık... Çünkü sen kırılmadın böyle. Çünkü sen, susmak nedir bilmiyorsun. Çünkü sen, sesimi büken, kelimelerimi tüketen nedir, anlayacak kalbe sahip değilsin.